သမီးေလး(၇)လျပည့္ေမြးေန႔မြန္

သမီးေလး (၇)ရက္ေန႔က (၇)လျပည့္သြားပါၿပီ။ သူနည္းနည္းဆိုးတတ္လာပါၿပီ။ အလိုမၾကရင္ငိုျပတတ္လာပါၿပီ။ သူမ်က္မွန္းတန္းမိတဲ့သူေတြ သူ႔ေရွ႕က ျဖတ္သြားၿပီး သူ႔ကိုမေခၚ
ရင္ ေအာ္ေတာ့တာပါပဲ။ မေခၚမခ်င္းဂ်ီၾကတတ္ပါတယ္။ အျပင္ေတြဘာေတြ ေခၚသြားရင္ျမဴးၾကြေနတာပဲ။ (၂၇)၊ဒီဇင္ဘာ တုန္းက ရန္ကုန္ၿမ့ိဳရဲ့ က်က္သေရေဆာင္ ေရႊတိဂံုဘုရား
ကိုသြားတာ သူ႔မွာေပ်ာ္လိုက္တာ။ အိမ္ကေန အျပင္သြားဖို႔ တံခါးဖြင့္တာ သူျမင္လို႔မရဘူးဗ်။ သူ႔ မေခၚသြားရင္ငိုပါေလေရာ။ ခုတစ္မ်ဳိးတတ္လာျပန္ၿပီဗ်။ သူ႔ကိုပက္လက္ေလးခ်
ထားရင္ ေျခေထာက္ေလးႏွစ္ခုကိုေျမွာက္ၿပီး သူ႔ေျခမေလးကို ျပန္ၿပီး စုပ္ေနတတ္တယ္။ ဟိုေန႔က အိမ္က စာေရးမေလးသင္ေပးလိုက္တာဗ်။ သူ႔ဟာသူေကာင္းေကာင္းေတာ့ မ
ထိုင္တတ္ေသးဘူး။ ေျခေထာက္ေလးႏွစ္ဖက္ကို အားျပဳၿပီး ခဏေတာ့ထိုင္တယ္ဗ်။ ႏိုးေနရင္းေကာ အိပ္ေနရင္းတန္းလန္းပါ အရမ္းေမွာက္တယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ညဘက္
တီဗြီထၾကည့္ရင္ သူ႔လက္ေကာက္သံၾကားရင္ ထထၾကည့္ရတယ္။ ခ်စ္ဖို႔ေတာ့လႊတ္ေကာင္းဗ်ာ။ ကိုယ့္သမီးမို႔ေျပာတာေတာ့ ဟုတ္ဖူးေနာ္။ သမီးေလးနာမည္ ေျပာျပမိလားမသိဖူး။
ပိုးသူဇာေမာင္တဲ့ သူ႔အဖိုးေပးထားတဲ့ နာမည္ေလးပါ။ ၇၊၆၊၂၀၀၇ မွာ ဗဟိုသားဖြားေဆးရုံႀကီးမွာ ဗုဒၶဟူးေန႔ည၁၂း၃၅ မိနစ္မွာ လူ႔ျပည္ကို ေရာက္ရွိလာပါတယ္။

ခုပံုေလးကေတာ့ လစဥ္တင္ေနၾကျဖစ္တဲ့ (၇)လျပည့္ ေမြးေန႔ေလးအတြက္ပါ။
သူ႔ရဲ့ အီအီးပါတဲ့ ခြက္ေလးေပၚမွာရုိက္ထားတာေလ။

သမီးေလး ဒီလထဲမွာ အလည္အပတ္ေရာက္ျဖစ္တဲ့ ေနရာေလးေတြမွာ အမွတ္တရပံုေလးေတြ ရုိက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အိမ္မွာခ်ည္းေနရင္ ပ်င္းေနမွာစိုးလို႔ ေခၚသြားတာပါ။ သူေလးက လမ္းထြက္ရရင္ေပ်ာ္တယ္ဗ်။

ဒီပံုေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ေမြးေန႔က ေရႊတိဂံုဘုရားဖူး သြားခဲ့စဥ္ကပါ။
ဓါတ္ပံုဆရာ အရိုက္ေကာင္းလို႔ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ဟာ တ၀က္ပဲပါလာတယ္။ ငတိေလးက ေျပာတုန္းကေတာ့ လွလွေလးပါတဲ့။

ဒါေလးေတြကေတာ့ တိရစၦာန္ဥယ်ာဥ္ သြားခဲ့ၾကတုန္းကပါ။

ေျမြနဲ႔ရိုက္တာ ေျမြဆရာက ေျမြေခြထားတဲ့အပံုေပၚတင္ၿပီးရိုက္တာ ေခ်ာ္ေနလို႔ ေဘးမွာထိုင္ခိုင္းၿပီး ရိုက္ရပါတယ္။

ဆင္ေပါက္ေလးနဲ႔ၾကေတာ့ ဆင္ေလးရဲ့ေက်ာက အေမႊးေတြက ၾကမ္းေတာ့ ငိုမဲ့ငိုမဲ့ေလး ျဖစ္သြားရွာတယ္။
ဆင္ေလးေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ၀မ္းေလွ်ာေရာဂါ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ သူ႔သခင္ကေျပာျပပါတယ္။

၀က္၀ံေလးကေတာ့ သူ႔ေဘာ္ဒါေအာင့္ေမ့လို႔ ထင္ပါရဲ့ သမီးေလးေခါင္းေပၚ သူ႔လက္ကေလးတင္ထားတယ္။
ဒါေတာင္ ပထမက ဒီေကာင္က ဂ်စ္ကန္ကန္နဲ႔ ကေလးကိုတြန္းျပစ္တာ သူ႔သခင္က ႀကိမ္စာေကၽြးလိုက္တာ လိမၼာသြားတယ္။

ျမင္းေလးၾကေတာ့ လိမၼာတယ္ဗ်။ သူ႔ေပၚတက္တာ အၿငိမ္ခံတယ္။
သမီးေလးျမင္းစီးတာေတြ႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့မမႀကီးတစ္ေယာက္ကို အမွတ္တရသတိရမိပါတယ္။ သူ႔ Blog ေလးစေရးစဥ္တုန္းက ျမင္းစီးတဲ့ပံုေလးတင္တာ Blog Time ထဲပါသြား
တဲ့ မမႀကီး မမီ (ေခၚ) မမ မယ္လိုဒီေမာင္ ကိုပါပဲ။

လင္းယုန္ေတြကလည္း ေအးေဆးပဲ။ ဥယ်ာဥ္လာတဲ့ လူတစ္ခ်ဳိ႕ရဲ့ရန္ကို ေၾကာက္လို႔ ႀကိဳးခ်ည္ထားတာလို႔ သူ႔သခင္က ေျပာပါတယ္။
သူ႔ဘာသာေနတဲ့ ငွက္ေတာင္ အၿငိမ္မေနရေအာင္ လုပ္တဲ့လူေတြကို ဘယ္လိုေတြးရပါ့ေနာ္။

အထူးမွတ္ခ်က္။ ။

*(၇)လျပည့္တာၾကာေပါ့ ေဖေဖပ်င္းတာနဲ႔ ငါ့သမီးေလး ခုမွ Blog ေပၚေရာက္ေတာ့တယ္။*